امروز تصمیم گرفتم ترک گوشی رو از خودم شروع کنم.
+چرا؟
مغز ما یه ماده ای داره به نام دوپامین که وقتی میخواد بهمون پاداش بده ترشحش میکنه و باعث خوشجالی مون میشه. حالا ما هر پیامی که توی فضای مجازی میخونیم، هر پستی که تو اینستاگرام میخونیم، هر ویدیویی که تو یوتوب میبینیم، این ماده ترشح میشه؛ فارغ از مفید بودن یا نبودن اون مطلب!
+خب اوکی، خوشحال بودن که چیز بدی نیست.
ولی شما هنوز نیمه تاریک ماه رو ندیدین این ترشحات زیاد دوپامین، باعث میشه مغز ما به این رفتار عادت کنه، در نتیجه یه اعتیاد پیش میاد.
+خب حالا که چی؟ اعتیاد خوبیه دیگه!
این اعتیاد، باعث میشه شما طرف کارهایی که دوپامین رو دیرتر ترشح میکنن نرین.
+خب اینکارا چیه؟
خودم رو مثال میزنم: کتاب خوندن، فیلم دیدن، گیم زدن، یاد گرفتن، نوشتن، حتی فوتبال دیدن
+خب اینا هم که دوپامین ترشح میکنن، فرقش چیه؟
تو ترجیح میدی به کدوم اعتیاد داشته باشی؟ کتاب خوندن یا اینستاگرام؟
دقیقاااا منم از امروز تصمیم به ترکش گرفتم.
عمه ام یه چیزی همیشه میگه خیلی باحاله.
میگه تو یه نفر ببر زیر تیغ جراحی بیهوشش نکن گوشیشو بده دستش اگه آخ گفت😂البته که این اغراقه ولی اغراق بدردبخوریه